* https://www.youtube.com/user/teatrlalekolsztyn *

Utwór: Bajki pana Perrault (Hanna Januszewska)

miejsce premiery: Olsztyński Teatr Lalek, Olsztyn
data premiery: 1 grudnia 1996
reżyseria: Wojciech Wieczorkiewicz
scenografia: Leokadia Serafinowicz
muzyka: Jerzy Wasowski
przygotowanie wokalne: Włodzimierz Jarmołowicz

opis: Zbiór najpiękniejszych bajek Charlesa Perraulta, tutaj posłuchamy historii dobrze znanych bohaterek! Ulubione i klasyczne bajki: Czerwony Kapturek i Śpiąca Królewna w lalkowej wersji Olsztyńskiego Teatru Lalek.

*

Utwór: Smok Kuba (Mariusz Kozubek)

miejsce premiery: Olsztyński Teatr Lalek, Olsztyn
data premiery: 15 listopada 2003
reżyseria: Chojnacki Lech
scenografia: Panas Dariusz
muzyka: Dzierma Krzysztof

opis: Bohaterem tej sympatycznej bajeczki jest smok wyjątkowy, niepodobny do tysięcy innych smoków mieszkających w tysiącach innych bajek świata. Jak wiadomo, każdy szanujący się smok powinien porywać bezbronne królewny, pożerać dzielnych rycerzy, straszyć ludzi, zionąć ogniem i podpalać wszystko dookoła. Tymczasem smok Kuba przyjaźni się ze zwierzętami, śpiewa piosenki, wysyła życzenia na latawcach i ani myśli być krwiożerczym potworem, którym straszy się dzieci. Z tak dziwnym przypadkiem nie mogą się pogodzić ani rodzice Kuby, ani piękne królewny zadziwione, że nikt ich nie chce porwać ani pożreć. W końcu jednak w królestwie wybucha wojna i każdy liczy na to, że smok Kuba nareszcie pokaże swoją prawdziwą naturę... Spektakl zrealizowany jest w konwencji żywoplanowo-lalkowej z użyciem masek. Urzeka piękną, wysmakowaną kolorystycznie oprawą plastyczną i budującą ciepłą, pogodną atmosferę - muzyką.

Spektakl dla młodszych dzieci

*

Pinokio (Zbigniew Głowacki na motywach bajki Carlo Collodiego)

miejsce premiery: Olsztyński Teatr Lalek, Olsztyn
data premiery: 2 czerwca 2001
reżyseria: Zbigniew Głowacki
scenografia i rzeźby: Pavel Hubička
muzyka: Krzysztof Dzierma
przygotowanie wokalne: Włodzimierz Jarmołowicz

Opis: Ubogi Dżepetto z kawałka drewna wystrugał zabawną figurkę z długim nosem, nazwał ją Pinokio i wkrótce pokochał jak własnego syna. Pajac nie miał jednak serca, więc nie potrafił odwdzięczyć się staruszkowi za jego dobroć, stale przysparzając mu zmartwień i kłopotów. Na kanwie klasycznej fabuły, zachowując główne jej wątki, Zbigniew Głowacki napisał sztukę odwołującą się do wyobraźni dzisiejszego widza. Bohaterowie bajki mówią językiem współczesnym, używając zwrotów i pojęć obecnych w szkole, w sklepie czy na ulicy. Dzięki temu dialog jest nośny, dynamiczny, a bajkowe postaci bliższe są młodym widzom. Autor nie zapomina przy tym o podstawowym przesłaniu zamkniętym – jak u Collodiego – w słowach: „Kiedy niegrzeczne dzieci stają się dobrymi, otrzymują wielką moc działającą tak, że nie tylko one same, ale nawet wnętrza ich domów przybierają nowy, uśmiechnięty wygląd”. W przedstawieniu wykorzystano różne formy inscenizacji: grę w żywym planie, w masce, elementy komedii dell’arte oraz różne rodzaje lalek, od pacynki do marionetki.

*

Wszyscy kochamy Barbie (Jerzy Niemczuk)

miejsce premiery: Olsztyński Teatr Lalek, Olsztyn
data premiery: 9 listopada 1996
reżyseria: Krzysztof Rościszewski
scenografia: Alicja Chodyniecka-Kuberska
inscenizacja: Krzysztof Rościszewski

opis: Czy uroda jest najważniejsza? Czym są marzenia? Jak je realizować? Klasyczne przesłanie, że dobro płynie z serca, a złośliwość i naśmiewanie się z niedoskonałości będą ukarane. Jak w bajkach bywa – dobro razem z miłością dają zrozumienie i  happy end

*

Kartoteka (Tadeusz Różewicz)

miejsce premiery: Olsztyński Teatr Lalek, Olsztyn
data premiery: 22 września 2001
reżyseria: Krzysztof Rościszewski
układ tekstu i inscenizacja: Krzysztof Rościszewski
Maski: Jadwiga Mydlarska-Kowal
scenografia i kostiumy: Iza Toroniewicz
muzyka: Jerzy Satanowski
konsultacja: Bohdan Głuszczak

opis: Napisana w 1960 r. "Kartoteka" uznawana jest za jeden z najważniejszych polskich dramatów powojennych. Podobnie jak większość sztuk Różewicza, posiada kompozycję otwartą, pozbawioną klasycznej akcji fabularnej i ciągłości czasowej, sceneria jest umowna, a bohater to człowiek anonimowy, o wielu twarzach, uniwersalny. Poeta - główna postać sztuki nie może wyzwolić się ze wspomnień. Dręczą go lęki, koszmary i obsesje związane z różnymi epizodami życia. Zgodnie z poetyką snu - pokój i łóżko, w którym leży dokonując rozrachunków z życiem, stają się we wspomnieniach ulicą, kawiarnią, szkołą, domem. Wyłania się z tego biografia pokolenia boleśnie doświadczonego przeżyciami wojny, a także czasów PRL-u. Spektakl zrealizowany jest w żywym planie z wykorzystaniem sugestywnych masek autorstwa Jadwigi Mydlarskiej-Kowal.

Przedstawienie na scenie dla dorosłych

*

Historyja o chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim ( Mikołaj z Wilkowiecka)

miejsce premiery: Olsztyński Teatr Lalek, Olsztyn
data premiery: 11 maja 1997
Premiera w Katedrze p.w. św. Jakuba w ramach Tygodnia Kultury Chrześcijańskiej.
Reżyseria i inscenizacja: Krzysztof Rościszewski
Scenografia: Jerzy Rudzki
przygotowanie wokalne: Włodzimierz Jarmołowicz

opis: „Historyja o chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim” to wielkanocne misterium wydane w Krakowie około roku 1580–1582, podpisane nazwiskiem Mikołaja z Wilkowiecka. Ten swoisty scenariusz funkcjonował aż do drugiej połowy XIX wieku, wystawiany często lokalnie, we wsiach. Pierwszą sceniczną inscenizację stworzył w roku 1961 Kazimierz Dejmek korzystając z oryginalnego, dawnego tekstu.

*

Wariat i zakonnica (Stanisław Ignacy Witkiewicz)

miejsce premiery: Olsztyński Teatr Lalek, Olsztyn | Scena dla dorosłych
data premiery: 27 kwietnia 2002
reżyseria i inscenizacja: Krzysztof Rościszewski
scenografia: Ewa Strebejko
ruch sceniczny: Juliusz Stańda

opis:

/ Autor: Tadeusz Szyłłejko | Źródło: Gazeta Wyborcza - Olsztyn nr 100 | Data 29 kwietnia 2002/

Witkacy u Rościszewskiego

W sobotę aktorzy Olsztyńskiego Teatru Lalek zagrali przedstawienie bynajmniej nie lalkowe

Witkacowską groteskę "Wariat i zakonnica" wyreżyserował dyrektor Krzysztof Rościszewski w żywym planie scenicznym. Spektakl aż musuje przepysznym, inteligentnym dowcipem, o jaki coraz trudniej w naszej telewizyjno-maglowej codzienności. A aktorzy, do niedawna mało widoczni za swymi lalkowymi bohaterami, tutaj występują w pełnym blasku scenicznych reflektorów, udowadniając to, o czym często w teatrze lalek się zapomina: że również są aktorami, i to dobrymi.

I tak oto, zwiastowany już wcześniej przez zagraną w maskach "Kartotekę" Różewicza, również w inscenizacji Rościszewskiego, narodził się nam w Olsztynie drugi zawodowy teatr dramatyczny. Poważna konkurencja dla Teatru im. Jaracza, znakomita alternatywa dla wymagających widzów.

*Licencje wydane przez Stowarzyszenie Autorów ZAiKS.*